شعر نو از فرنود

اسم من فرنود است
لقبم ، راست ترین
خانه ام همین نزدیکیست
شوشولی دارم من
نرم تر از ساقه ی گل
که خودم هر روز آن را
بر سر سنگ توالت میشویم
حالم از خاله نرگس به هم میریزد ! ـشوشول نازک من 
چه کسی تو را رنجانده؟
خاله نرگس؟ 
آه ! ـ
آه ازین مردم پر رنگ و ریا ! ـمن نمیدانم
چه شباهت دارد
ماشین لباسشویی با شوشول؟
و نخواهم دانست
تا روز ابد
آه رفیق
ای شوشول
تا بیایی
من هم نفسی تازه خواهم کرد ! ـبه امید روزی
که شوشولی یکه
خود به تنهایی
معنی تازه ی ماشین لباسشویی ندهد
پس خداحافظ
خاله نرگس،
رفیق بقل دستی
و تمام بچه های رنگین کمان !